Terug van weggeweest

Terug in Benin besef ik dat mijn relatie met dit land een soort liefdesrelatie. Je wordt verliefd, alles is leuk, spannend en mooi, maar dan ga je ergeren aan bepaalde gewoontes en je beseft dat sommige dingen gewoon nimmer meer te veranderen zijn. Niet bij jou en niet bij je geliefde. Dan rijst vanzelf de vraag: is dit acceptabel en wil ik hiermee verder?

 

Want dat is de vraag waar het altijd waar het omdraait, kun je ermee leven, is het niet leuke acceptabel?

 

Ik kom aan in Benin en men heeft zoals altijd allerlei vervelende nieuwtjes voor me. Ik zal gewoon vier voorbeelden geven:

 

Albert is beroofd van een deel van zijn stagegeld, hij werd door enkele mannen opgewacht nadat hij in Cotonou naar de bank was geweest.

 

Firmin heeft zijn vader verloren en is nu op 20 jarige leeftijd verantwoordelijk voor zijn broertje van 13 en zusje van 10 en het land en huisje van zijn pa.

Tot overmaat van ramp heeft de Firmin’s vader hem op zijn sterfbed ook nog laten trouwen met een meisje van 12-13 jaar oud. Dit was al eerder geregeld en aangezien ze nu ongesteld was geworden kon de ceremonie plaatsvinden. Dus heb ik nu een personeelslid  rondlopen met een kindbruidje. Dit is shocking voor mij! Ging mijn examen opdracht, mijn policy paper van afgelopen maand niet over het voorkomen van tienerzwangerschappen en kindbruidjes?…. Dit is echt niet leuk. A.s. zaterdag een tweede gesprek met dit jonge echtpaar.

 

Dan komt een van de meiden van het internaat naar me toe met de mededeling dat haar vriendje een ander meisje van dezelfde leeftijd heeft zwanger gemaakt. Ik ben blij dit te horen, hoe raar dat ook klinkt. Zij is verdrietig, maar ik leg haar uit dat ze dit beter nu mee kan maken dan straks als ze getrouwd is en kinderen heeft rondlopen. Een reden temeer om te zorgen financieel niet afhankelijk te worden van een man.

 

Maar het ergste nieuws is dat er in maart jl. een vrijwilligster van Peace Corps is vermoord. Er zijn inmiddels vier mannen opgepakt, die zitten in de gevangenis in Natitingou. Peace Corps heeft een maand lang het werk neergelegd. Mijn gedachten zijn bij de ouders, die hun dochter voor twee jaar naar Afrika zien vertrekken om ontwikkelingswerk te doen en haar nu in een kist weer thuis krijgen.

 

Nee, ik moet weer even wennen aan de realiteit van hier..