Schorpioenen en Wild West

Jullie weten het waarschijnlijk nog wel. De vrouw uit Togo; 4 kinderen gebaard waarvan er 3 overleden zijn en toen werd ze niet meer ongesteld dus kwam ze bij mij om hulp, want ze dacht al in de overgang zijn en toen bleek dat ze al zwanger was.

 

Afijn ze is afgelopen week langsgekomen om de kleine te laten zien.

 

Haar eerste bevalling in een echte kraamkliniek en ze laat dan ook vol trots het boekje zien. De kleine heeft nog geen naam, eerst kijken of hij blijft leven. Daar kan ik goed inkomen gezien zijn gewicht en het ondergewicht van de moeder die ook maar 45 kg weegt. Ik vertel papa – die heel pittig mee was gekomen, op de fiets, met mama en de kleine achterop – dat het me bekend is dat er op dit moment veel honger wordt geleden, maar dat hij absoluut zijn vrouw voor moet laten gaan met eten. (Hier eten eerst de mannen en wat overblijft is voor de vrouw en de kinderen). Immers als zij nog meer afvalt dan verliest hij straks niet alleen voor de vierde keer een kindje maar ook zijn vrouw. Hij knikt dat hij het heeft begrepen maar verteld dat ze toch niets te eten hebben.

 

Dat kan aardig kloppen. Het is op dit moment werkelijk een probleem. Een zak maïs koop je normaliter voor ca. 22.000 FCFA maar op dit moment is dat 32.000 en rijst kost nu 22.000 FCFA tegen 15.000 voorheen. Het is bizar, wie kan dit betalen met een minimumsalaris van 27.500 per maand. En onze jongens verdienen echt niet veel meer.

 

Zondagmorgen 06u15; we gaan naar buiten om met de hond de bergen in te gaan, zodat we er zijn zodra het licht wordt. Ik stuur Lara het terrein op: auto! roep ik en ze gaat keurig naast de auto zitten wachten op de dingen die komen gaan. Nu helemaal niets dus vandaag.

 

Zaterdagavond hadden ze nog een vrachtauto cement gestuurd en die was – zoals altijd hier – een beetje overbeladen (40.000 kg cement op een auto die misschien 10 ton kan hebben in goede staat. Afijn, ze hadden er dus 3 uur overgedaan om de piste te nemen vanaf Natitingou, wat niet verwonderlijk is, dus vandaar dat ze pas in het donker arriveerden. Maar toen liep de auto vast in de modder op ons terrein en groef zichzelf even lekker in. Niemand die ons even waarschuwd, welnee, de mannen hebben het hele spul laten staan en wij konden als verrassing volgende morgen niet van ons terrein af, want de uitgang was totaal geblokkeerd.

Gelukkig niets urgents, want als je met spoed naar het ziekenhuis moet dan heb je toch wel een probleempje. Na 3 uur graven en met behulp van zandplaten kwam het gevaarte weer op gang. Het halve dorp voor de poort om te zien wat er gebeurd. Vreselijk, dat gluren. Blij met mijn gordijnen op het terras, niet alleen tegen de zon J.

 

Genevieve belt met maandagmorgen enthousiast op, ik heb een baby, zondagavond om 22h geboren, een zondagskind! Wat is het vraag ik nieuwsgierig? Een jongen. En hoe zwaar? 600 gram. Wat zeg je, 600 gram, meissie dat is minder dan een kilo, daarvoor was je veel te dik, ik hoop toch dat dit 2.600 gram is op zijn minst. Dat weet ik niet maman, maar de weegschaal was kapot. Nou de verloskundige vindt een kapotte weegschaal dan zeker betrouwbaarder dan een grove schatting op het oog…

 

 

Nooit geweten dat honden ook door schorpioenen gebeten kunnen worden. Vanmorgen een doodzieke Bruno, gebeten door een schorpioen tijdens zijn werkzaamheden met de nachtwacht. Echt, wat een zielig hoopje hond. Normaal doe ik het ledemaat direct in heet sodawater, dat helpt enorm goed en dan een homeopathisch pilletje. Maar als jullie wisten hoe een hekel Bruno aan water heeft… echt dan moet ik mijn leven in de waagschaal stellen. Het blijft een Afrikaanse hond die niets gewend is. Maar gelukkig knapte hij aan het einde van de dag alweer een beetje op. Het maakt me wel weer alert dat we ook voor onszelf antislangengif in huis moeten hebben. De laatste vier vaccins die ik heb gekocht zijn uiteraard alweer door locale mensen gebruikt, maar je kunt ook niet iemand doodlaten gaan als je dat spul in je koelkast hebt liggen. Echter wij zitten alweer een paar weken zonder. En ook voor de honden is dit van belang, dus puntje van aandacht.

 

Door veel redenen neemt het aantal diefstallen en inbraken gestaag toe. Geld, kleding, kippen en geiten, van alles wordt gestolen. Of mensen thuis zijn of niet. Dit wordt mede bepaald door de lege magen, maar grotendeels doordat groepen ‘bandieten’ zich aan het specialiseren zijn in deze tak van sport.

 

Gisteren heeft een boer het recht in eigen hand genomen. Hij betrapte een dief op heterdaad bij het stelen van zijn geit en bedacht zich niet maar schoot een pijl – ja je leest het goed, een pijl ! – recht door zijn hart. De dief overleed terplekke.

 

De gendarmerie werd ontboden en ook de nieuwe burgemeester. Deze werd weggehaald uit de feestelijke activiteiten rond het 100 dagen burgemeesterschap. Het recht is gesproken, er is een brief opgesteld waarin de hele bevolking van dit dorp verklaard dat zij een dief op heterdaad hebben betrapt en gedood en niemand is schuldig bevonden. Toen de gendarmerie de dief zag zeiden ze: o hij!!! De dief stond bekend in Togo en Benin. Nicaise verteld dat de dief bij uitlevering aan de gendarmerie echt niet meer dan een paar dagen in de gevangenis zou zitten voor het stelen van een geit. Stelen van autoriteiten en hoge personen, dat wordt zwaar gestraft, maar stelen van iemand die toch al niets heeft, daar wordt stukken minder moeilijk over gedaan. Tja, ik weet niet wat ik hier allemaal van moet vinden.

 

Het goede en het slechte van ons handelen wordt – zeker hier - gemeten aan het doel, het nut, het dienen van de gemeenschap. Blijkbaar is het verwijderen van een dief van dusdanig groot belang in de gemeenschap dat dit niet veroordeeld wordt.

 

Uiteraard hebben we – in een beschaafde wereld – niet het recht hebben om zelf recht te spreken, doen gelden.

 

Maar normen zijn aan de praktijk onderhevig en veranderingen hierin vinden continue plaats. Wild west toestanden, die normen keur ik absoluut af. Mijn gevoel zegt me echter dat het ook niet goed is om misdadigers, die het leven van een familie totaal vernietigen door hun daad, te verontschuldigen i.v.m. hun trieste jeugd, slechte opvoeding, eenzaamheid, en ze dan na enkele jaren goed gedrag weer op straat te zetten waarna ze weer opnieuw kunnen beginnen. Er gebeuren zieke dingen, echter soms zitten er ook onschuldige mensen vast.

De complexiteit van dit alles is natuurlijk enorm, zoals zoveel wereldproblemen.

 

Eigenlijk is het meest trieste van de rechtgang, dat er zoveel mensen om politiek redenen gevangen worden genomen en gemarteld, nog steeds, anno 2008. We zijn dus met zijn allen niet beschaafd genoeg om die boeven te straffen en dat soort praktijken een halt toe te roepen.

 

Marjan