HIV AIDS voorlichting

Nou zaterdag 03 oktober was het dan eindelijk zo ver. Onze eerste gezamenlijke voorlichting over SOA’s en HIV/AIDS met de dansgroep DIWE en uiteraard met de vieze plaatjes op de overheadprojector. Althans, dat was de bedoeling,…. Maar het zou Afrika niet zijn als alles werkelijk zou gaan zoals gepland.

 

De aankondiging was de hele week het dorp door gegaan. Zaterdagmorgen om 9u op Zongo een grote manifestatie over SOA’s en HIV, met dansen, muziek en het locale bier. Komt dat zien, komt dat zien.

 

 

 

 

Maar de vader van Brigitte overleed en de uitvaartdienst werd gehouden op… zaterdagochtend om….. 9u. Veel mensen vanuit de organisatie, waaronder ikzelf, hadden contact met hem en dus met zijn allen eerst naar de begrafenis.

 

Uiteraard begon deze pas om 11 uur en waren we om 13u00 klaar.

 

Dus als de wiedeweer naar Zongo met zijn allen. Waar inmiddels al een groot aantal mensen weer vertrokken was. Twee uur wachten, dat is geen probleem, maar tot 13u30 blijven kijken wanneer er nu eindelijk iets gaat gebeuren….

 

Oké, niet erg, we installeren alles en realiseren ons op dat moment dat we eigenlijk de vertraging door de uitvaart ook even via de tamtam hadden moeten rondbazuinen, maar ja. Achteraf is altijd makkelijk praten.

 

Afijn, scherm naar beneden, stekker in het stopcontact, overheadprojector keurig aangesloten op een – in Benin gekochte = waardeloze – spanningsregelaar en jawel.

PANG……………….. de beide meters slaan uit tot over de 300 Volt en onze overheadprojector zegt: doe het maar lekker zelf.

 

Gelukkig een handige man, dus terug naar huis met dat ding, twee lampjes van 24 V doorgebrand, speciaal model, waar vind je die hier in Benin? Nou in ieder geval niet in een straal van 500 km rond Boukombé, dat moge duidelijk zijn……

Maar… zegt mijn kerel: we hebben nog 4 dergelijke lampjes op voorraad. Even naar het magazijn op het labo. Zo gepiept.

 

Gelukkig, ik moet er helemaal van zuchten, want in gedachten zie ik mijn geest al dwalen, alles is immers voorbereid MET foto’s.

 

Jetse terug, lampjes erin, en jawel, opnieuw PANG!!!!

Blijkbaar zijn dit lampjes van 12 V, er staat niets opgeschreven. Is dat het niet dan hebben we een ander probleem. Jetse zegt: Dat gaat hem niet meer worden vandaag. We moeten dus Hedwig maar vragen of zij over 14 dagen weer wat extra mee wil nemen in haar toch al overvolle koffer. Een dozijn reserve lampen voor de overheadprojector.

 

Maar uhhhhhhhhh, wat moet ik nu doen? Tja, gewoon terug gaan en het verhaal vertellen zonder plaatjes...

 

Om 15 uur gaan we eindelijk van start. Slechts 6 uur te laat en zonder moderne technieken.

 

 

 

Hulpmiddelen:

Ik had iemand een penis laten maken, de goede man heeft zijn best gedaan en dat ding is maar liefst 30 cm lang geworden en zo dik dat je er haast wel ontsluitingsweeën bij mag vragen.

Dus moest hij van mij een meer reëel model maken. Hoezo? Dit was toch een normale penis? Nou meneer, kijk even naar uw eigen model en maak hem a.u.b. wat kleiner. Maximaal 17 cm, dat volstaat echt. Goed de tweede ronde, tweede kans, dat lijkt er meer op.

 

Maar zaterdag laat ik eerst de grote penis zien aan het publiek en zeg:  Kijk, dit is de droom van iedere man, maar gelukkig voor ons vrouwen bestaan dergelijke maten niet. Ik ben een stuk groter dan de vrouwen hier en als ik deze penis voor mijn buik houd dat komt hij tot aan mijn navel. Iedereen begint hard te lachen...

 

Gelukkig zit het praatje goed in mijn hoofd en ik laat toch de afbeeldingen het publiek passeren. Dat Adrien de hele serie sheets door elkaar gooit en met zijn vingers de vies maakt moet maar even op de koop toe genomen worden.

 

Men is behoorlijk onder de indruk van de foto’s. Zweren en andere nare dingen op geslachtsdelen zien is wat anders dan er alleen over horen praten.

 

 

Na afloop vraagt een man of hij ook langs kan komen omdat hij zo’n pijn heeft bij het plassen en nu hij dit allemaal gezien heeft denkt dat er misschien wel wat aan de hand is…..