geweld

dinsdag 18 november 2008
Afgelopen week komt er een jonge vrouw bij me met haar zwager. Ze heeft een stuk hout in haar oog gekregen, dat is nu rood en gezwollen, of ik haar kan helpen.
 
Oke, geen probleem, maar die man komt me zo bekend voor….
 
Uiteraard vragen hoe het is gekomen. Dan begint ze te vertellen dat haar zwager (die dus naast haar zit) haar voor de diverse keren heel hard heeft geslagen met een stuk hout sinds haar echtgenoot op reis is gegaan en gisteren was het hout in haar oog gekomen. Deze zwager hier, vraag ik….
 
Ja, u kent hem wel, de vader van Gaston.
 
Aha !!! Goed, eerst even verhaal af laten maken. Waarom heeft hij je dan geslagen?
Omdat ik mijn zoontje van drie niet alleen op pad wil laten gaan om koeien te hoeden in de bossen.
 
Ik vraag de zwager of hij niet geleerd heeft van het verleden. We maken allemaal fouten en daar leren we van (Is althans de bedoeling). In 2005 is Gaston samen met zijn moeder overleden ten gevolg van ondervoeding en de moeder was slechts 15 jaar oud. Haar eerste kind stierf toen ze 13 was. We (de vader en ik) hebben toen een heel gesprek gehad over het feit dat het beter is om geen vrouw te nemen als je niet voor haar en de kinderen kunt zorgen en dat heel jonge meisjes sowieso meer problemen kunnen geven, niet alleen tijdens de bevalling maar ook bij het groot brengen van kinderen. Immers moeilijk om goed te kunnen inschatten wat je kind nodig heeft als je zelf nog een kind bent, enzovoorts, enzovoorts.
 
Nu is zijn broer op reis en hij is verantwoordelijk voor de familie. Wil hij dan het risico lopen dat de kleine jongen door een koe verpletterd wordt of door slechte mannen gekaapt in de bossen? Ik sta volkomen achter de moeder en zij mag van mij haar kind verdedigen. Een kind van drie is echt nog te klein om verantwoording te krijgen voor een aantal beesten, zeker koeien en geiten en daarnaast heeft niemand ooit het recht om iemand te slaan.
 
Wat moet hij zijn broer straks vertellen als die terug komt en de kleine jongen is verdwenen in de bossen en hij daarnaast zijn schoonzuster per ongeluk heeft doodgeslagen. Immers een klap op je slaap met een stok kan heel gevaarlijk zijn.
 
Ik zal de vrouw helpen maar wil haar dinsdag terug zien maar dan moet hij beloven dat hij niet meer slaat. Niet zijn schoonzus, niet de kinderen van de familie. Dan kan ik hem een goede man noemen en een vriend van mij. Maar anders wil ik dat hij weggaat en niet meer terug komt. Hij zegt dat hij zal veranderen…. Ik ben benieuwd aankomende dinsdag of ze überhaupt terug komen.
 
 
18-11-08
En jawel, vanmorgen kwamen ze samen op het spreekuur. Hij liet eerst zijn schoonzusje alleen naar binnen gaan, we konden vrijuit spreken en ze vertelde dat de situatie verbeterd is en haar zwager haar na vorige week woensdag niet meer heeft geslagen en ook de kleine jongen bij haar laat. Dan vraag ik de man binnen. Hij geeft me een hand, biedt meerdere keren zijn excuus aan en zegt dat hij mijn boodschap goed heeft begrepen en moet zorgen dat zijn familie in leven blijft en hij wil mijn vriend zijn en niet weggestuurd worden.
 
Dit kleine gebeuren stelt voor mensen in NL misschien wel niets voor en de man zal zeker weer in herhaling vervallen, anders zijn broer wel. Maar toch heb ik het idee dat dit een beetje bijdraagt aan bepaalde bewustwordingsprocessen. Misschien is de vader de wens van de gedachte, misschien, misschien, misschien. Maar wat meer kun je doen aan een dergelijke situatie? Groetjes uit Boukombe
 
liefs,
 
Marjan