2007 wk17 Bezoek aan Nederland

maandag 23 april 2007

Maandag 23 april 2007

Het zit er bijna weer op, ons bezoek aan Nederland. Alles is goed verlopen, druk zoals te verwachten, maar dat is niet erg. Het waren allemaal zeer nuttige en positieve gesprekken en bijeenkomsten en dat is iets wat energie geeft om verder te gaan.

Wat me weer opvalt, is de verschillende belevingswereld die we allemaal hebben bij de dingen die gebeuren. Maar dat bevestigt mijn mening:
Het doet er niet toe wat er gebeurt, maar hoe je het beleeft en wat je er mee doet.

Altijd en overal gaan de dingen anders dan je denkt of verwacht of zou willen. Maar hoe ga je daar mee om, wat wil je meenemen in je ervaringen?

Wat is het goed om te beseffen dat alles voorbij gaat. Als je jong bent kun je dingen soms als onoverkoombaar zien, maar naarmate je steeds meer afscheid moet nemen van de goede dingen des levens, besef je ook beter dat je alle nare en verdrietige dingen achter je zult laten. Niets is blijvend, alles tijdelijk dus alles heeft altijd een nieuwe kans. Maar wat is het mooi om verder te gaan met een stukje ervaring in je rugzak. Voorlopig is die van mij nog lang niet vol en de klep staat open voor nieuwe, kom maar op.

Ieder afscheid is een stukje sterven, een stukje doodgaan. Zo ervaar ik dat zeker als ik mijn kinderen tot ziens kus. Dat doet zo’n pijn, tot in mijn ziel, ook al weet je dat het maar voor een half jaar is. Omdat je weet dat je waarschijnlijk nooit meer als ouders en kinderen gezamenlijk zult leven in een land, het is een continent dat ons scheidt. Hoe je het ook wendt of keert, je zit ver van elkaar en kunt minder met elkaar communiceren dan je zou willen.

Maar het positieve is dat je je zo bewust bent van de kostbare draad die je bindt. Je gaat anders met de tijd om die je bij elkaar bent. Zoals gevoelens nog dieper werden en bepaalde relaties enorm versterkt nadat ik kanker had gekregen. Velen vielen af, maar het goede bleef over. Voor mij voelt het als een soortgelijke ervaring. Ook nu is er iets geamputeerd, uit mijn ziel, van mijn lijf weggesneden.

Echter de werkzaamheden in Benin. Voor ons is dit werk zo belangrijk, een levensdroom, een levensvervulling. Al de dingen die we kunnen doen, wat we leren, de hulp die we kunnen geven, de wederzijdse kennisoverdracht. Dit is echt wederom een nieuwe en kostbare periode in ons leven en ik zou het voor geen goud ter wereld willen missen.

Allemaal een dikke knuf
Marjan Kroone