filmavond en puberteit

Gisteren hadden we een culturele avond, dus een filmpje voor de meiden – allemaal een vriend of vriendin uitgenodigd - en het personeel dat zin heeft. We geven altijd keuze uit drie films en daar wordt over gestemd.

 

Maar 50% stemde voor Aurore – een waar gebeurd verhaal over een meisje dat mishandeld wordt en 50% stemde voor Amelie – een komedie. Een even getal met stemmen kan lastig zijn.

 

Aangezien wij een zeer nare en teleurstellende week achter de rug hadden en ik beide films al diverse keren had gezien, stond mijn pet helemaal niet naar lachen. Ook niet naar nog meer triestheid in mijn hart, maar toch dat sloot wel beter aan bij mijn stemming.

 

Dus Jetse installeert de ene TV in de paillote met de groep die Amelie wilde zien en ik neem de rest mee de woonkamer in om Aurore te kijken.

 

Ik weet niet of jullie de film kennen, maar het is werkelijk schreiend, het gaat over een meisje wiens moeder ziek wordt, papa heeft al een nieuwe vrouw als zijn eerste nog niet eens dood is en deze stiefmoeder heeft problemen met een van de kinderen. Dit betreffende meisje lijkt sprekend op haar moeder en weigert ook te accepteren dat ze een nieuwe moeder heeft. Immers ze zag haar vader al met de vrouw vrijen toen haar eigen moeder nog in het ziekenhuis lag. En wat er dan allemaal gebeurd, dat geloof je niet. En niemand die ingrijpt, de priester die niet naar haar luistert, buren die zich er niet mee willen of durven te bemoeien.

 

Afijn, binnen 30 minuten loop ik iedereen van papieren zakdoekjes te voorzien. Viefje huilde alsof het haar eigen kinderen betrof en ook Colette, die was aan het einde van de film niet meer te stoppen. Ik nam haar op schoot en hield haar stevig in mijn armen, maar ze stopte niet met huilen. Tjeetje, dit had ik niet voorzien. Dus een serieuze praatsessie achter de film aan. Vandaar die telefoonnumers altijd in Nederland als het ingrijpende films zijn. Maar hier moet je multi-tasking zijn dus dit hoort ook tot mijn taken.

 

De kids uit de paillote kwamen hun vriendinnen al halen, maar die uitgelegd dat onze film erg ingrijpend was geweest dus even geduld voor het spul weer naar het internaat komt.

 

Afijn, lang verhaal kort: Viefje heeft natuurlijk de angst van iedere moeder, maar hier leeft dit veel en veel sterker: als ik dood ga wie zorgt er dan voor mijn kinderen. En de dood ligt steeds op de loer, je weet niet of je er morgen nog bent. Daar leeft men hier toch erg mee. En niet onterecht, want ook afgelopen weer twee ons bekende mensen – volwassenen – in één dag dood en begraven.

 

De eerste was de broer van Isidore, ca 35 jaar oud, koorts en weg, de tweede was onze hoofdmetselaar van de brug, ook van die leeftijd, kreeg koorts, maar hij is direct naar het Centre gestuurd, en bleek meningitis te hebben. De volgende morgen ook dood. Beiden laten kleine kinderen na.

 

Maar Colette, wat is er met jou? Colette verteld huilend dat zij deze kinderen kent bij haar in het dorp en dat er een vader was die zijn vrouw heeft doodgemaakt omdat zij dit haar kinderen heeft aangedaan en deze familie is zeer close met hun familie.

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Verder diezelfde ochtend gesproken met drie van onze meiden die sinds enkele maanden verkering hebben met een medestudent en die natuurlijk aan het seksen zijn. Wat normaal is op hun leeftijd, dat gebeurd ook in Nederland en zeker hier, waar men werkelijk op de leeftijd van 12 jaar al klaar is voor dit soort dingen.

 

En ik ben niet degene om te zeggen: dat mogen jullie niet doen, dat is een zonde.

Echter ik zou wel graag zien dat ze de laatste fase bewaren voor hun toekomstige echtgenoot, maar welke echtgenoot hier?? Dat is maar weer de vraag.

 

Afijn, ik heb een reunion met de 3 jongens en desbetreffende meiden en ik vraag aan de jongens of zij denken dat er in Benin mannen zijn die fideel zijn – trouw zijn aan hun vrouw:

Tja antwoord Edua, dat ligt zeer gecompliceerd in Benin.

 

Ik vraag door, vertel dat ik dezelfde vraag aan mijn personeel heb gesteld en dat álle mannen beaamden dat ze niet fideel waren, in ieder geval niet tijdens zwangerschap en lactatieperiode.

Tja beamen de drie jongens, trouw aan je partner dat heb je niet bij ons.

 

Ik vertel dat ik hen niet veroordeel over het ontrouw zijn aan hun partner, omdat ik weet uit welke omstandigheden deze polygamie en seriële monogamie is voortgekomen en omdat je gewoontes als normaal beschouwd als je als kind steeds dergelijke voorbeelden ziet.

Vaders die de deur uitgaan op zoek naar een andere vrouw, moeders die gedwongen worden tot seks terwijl ze niet willen. Dan denk je dat je als man je rechten hebt en niets verkeerd  doet als je meerdere vrouwen bezoekt en dan denk je als vrouw dat je je plichten nakomt als je gedwongen seks hebt.

Maar………. Als een van mijn meiden NEE zegt dan betekent dat NEE en als ik hoor dat dit niet gerespecteerd wordt, dan kom ik de desbetreffende jongeman hoogstpersoonlijk opzoeken. De jongens knikken braaf. De meiden mogen gaan tot zover zíj willen.

 

Dan draai ik me om naar de dames, wijs naar mijn oren en zeg: Hebben jullie dit goed gehoord? Geen enkele man in Benin is trouw aan zijn vrouw. Niet één! Ook jullie vrienden zullen jullie niet trouw zijn. Dus bedenk goed waar je aan begint of mee bezig bent.

 

Tweede zaak van belang is “de maagdelijkheid”. Niemand hoeft van mij als maagd het huwelijk in te gaan, maar weet wel met wie je wat doet en wanneer.

Dus jongens, vertel, als er een meisje is dat al twee keer eerder verkering heeft gehad en met beide jongens heeft geslapen, wil je dan als derde man met haar trouwen als je haar leuk vind? NOOIT antwoorden ze alle drie, ik wil geen meisje dat al met een ander seks heeft gehad!

 

Weer wijs ik naar mijn oren en zeg: meiden, heb je dit goed gehoord!!! Deze jongens willen een maagd als vrouw. En dat willen ze allemaal. Ik vraag Victor of hij zijn vriendin ook zou willen als ze al 2 vriendjes zou hebben gehad. Nee, zegt hij.

 

Maar goed, dit neemt niet weg dat de meiden denken dat dit voor eeuwig zal duren en dat deze jongens hen niet zullen verlaten. Dus dit soort verdrietige dingen kan ik later verwachten. Vooralsnog is iedereen gelukkig en zeer verliefd.